podstawowe pojęcia

PODSTAWOWE POJĘCIA 


  Z uwagi na fakt dążenia Polski do członkostwa w Unii Europejskiej należy zauważyć działanie Komisji Europejskiej, która zleciła opracowanie tzw. "Raportu Bangemanna" . W raporcie tym sprecyzowano wstępne założenia polityki państwa w dziedzinie tworzenia społeczeństwa informacyjnego, poświęcając wiele uwagi takim zagadnieniom, jak uwarunkowania prawne, rozwój usług i infrastruktury informatycznej, ochrona praw autorskich, a także rodzącym się na tym tle problemom społecznym, gospodarczym, oświatowym i kulturowym. W gruncie rzeczy wyznacza on perspektywy i kierunki działania Europy na najbliższe lata. Raport proponuje, aby głównymi obszarami zastosowań zaawansowanych narzędzi teleinformacyjnych w najbliższym okresie były:

  * Systemy zdalnej pracy - eliminujące konieczność przemieszczania się pracowników z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. W pierwszym rzędzie dotyczy to pracowników umysłowych a w perspektywie, wraz z rozwojem robotyki, personelu nadzoru procesów produkcyjnych, usługowych i innych, gdzie obecność fizyczna nie będzie wymagana
  * Systemy kształcenia na odległość - umożliwiające dostarczanie materiałów i środków szkoleniowych, zdalny udział w zajęciach dydaktycznych, dopasowywanie tempa i zakresu szkolenia stosownie do potrzeb organizatora szkolenia, tj. szkoły, przedsiębiorstwa czy uniwersytetu. W ramach programu powstanie sieć instytucji badawczych i uniwersyteckich - umożliwiająca za pośrednictwem interaktywnych, multimedialnych usług dostęp do bibliotek oraz wymianę wiedzy i danych z innymi uczestnikami zajęć. System ten dzięki bogactwu materiałów i środków szkoleniowych może przekazywać wiedzę z efektywnością nieosiągalną przy tradycyjnych środkach
  * Systemy usług telematycznych - takich jak elektroniczna poczta, transmisja plików, elektroniczna obróbka danych, wideokonferencje (na potrzeby administracji, przedsiębiorców, rynku i służb), sterowanie i zarządzanie rozgałęzionymi systemami infrastrukturalnymi, takimi jak systemy transportowe, energetyka, opieka zdrowotna itp.

Obserwacja rozwoju sytuacji na rynku teleinformatycznym wskazuje wyraźnie na powszechny wzrost znaczenia i zapotrzebowania na tzw. usługi multimedialne. Do usług spełniających wymagania transmisji multimedialnej (dźwięk, obraz i dane) zaliczamy:

  * komunikację wideotelefoniczną (wideotelefon)
  * wideokonferencje
  * telezakupy
  * telebankowość
  * telepoligrafię
  * usługi telemedyczne
  * wideo na życzenie (VoD)
  * wideo prawie na życzenie (nVoD)
  * interaktywną TV
  * monitoring pomieszczeń

Jak widać wyraźnie i nieuchronnie nadchodzi czas integracji telefonu i komputera jako wspólnego terminalu, umożliwiającego bezpośrednie korzystanie z różnorodnych usług i zasobów sieci, a także za jej pośrednictwem ze zdalnie realizowanych usług. Świadczenie nowoczesnych usług telekomunikacyjnych - multimedialnych, oprócz wyposażenia odbiorcy w stosowne terminale, wymaga dysponowania odpowiednio rozwiniętą infrastrukturą transmisyjną i komutacyjną, czyli odpowiednimi sieciami telekomunikacyjnymi. Na dzień dzisiejszy Polska ma przed sobą jeszcze dużo do zrobienia, ale masowe zainteresowanie społeczeństwa usługami teleinformacyjnymi przyciąga inwestorów i należy liczyć się z szybkim rozwojem tego sektora gospodarki.

 Praca grupowa
  Praca grupowa daje znakomite efekty, zwiększa wydajność ucznia i jakość jego pracy dzięki konsultacjom z pozostałymi członkami grupy. Narzędziem znakomicie wspomagającym pracę grupową jest np.: pakiet oprogramowania Lotus Notes. W przypadku prowadzenia wideokonferencji daje on możliwość uzupełnienia przekazu wizyjnego o dane dotyczące omawianego tematu.  

Nauczanie na odległość
W obecnych czasach potrzeba ciągłego uczenia jest rzeczą naturalną. Uczenie się jest również wpisane w nasz rozwój zawodowy, pracodawcy wymagają, by ich pracownicy zdobywali nowe umiejętności i znali na bieżąco zmiany zachodzące w branży. Z kolei pracobiorcy często uzależniają swoją decyzję o podjęciu pracy od oceny możliwości własnego rozwoju w danej firmie. Obie strony mają wspólny cel jednak rachunek ekonomiczny nie pozwala często na organizowanie szkoleń w formie i zakresie oczekiwanym zarówno przez pracodawców, jak i pracobiorców. Nauczanie na odległość stało się w wielu przypadkach jedyną metodą, która zapewnia dostęp do wiedzy na masową skalę. W ciągu ostatnich kilkunastu lat ten sposób nauczania ewoluował od kursów korespondencyjnych do wideofonicznych przekazów satelitarnych. Powstały również rozwiązań informatycznych wspomagające zarówno proces nauczania, jak i uczenia się. Dynamiczny rozwój Internetu umożliwił dostęp do informacji na skalę niespotykaną do tej pory w historii ludzkości.
Aktualnie można wyróżnić dwa podstawowe obszary rynku wykorzystujące nowoczesne technologie informatyczne w procesie nauczania. Pierwszy to firmy komercyjne, a w szczególności duże korporacje, które dążą do zmniejszenia kosztów szkoleń bez ograniczania pracownikom możliwości rozwoju. Drugi obszar to instytucje, których statutowym celem jest nauczanie, np. wyższe uczelnie. W ostatnim czasie zauważalny jest również wzrost zainteresowania tym zagadnieniem wśród jednostek administracji państwowej.  


Nauczanie może odbywać się w dwóch trybach:

  * nauczanie asynchroniczne - uczestnicy kursu odbywającego się w trybie asynchronicznym uczestniczą w nim w dowolnie wybranym przez siebie czasie. Spotkanie się o umówionej porze na zajęcia nie jest wymagane. Uczestnicy mogą w każdej chwili zwrócić się z pytaniem do instruktora moderującego przebieg zajęć lub do innych uczestników szkolenia
  * nauczanie synchroniczne - kurs odbywający się w trybie synchronicznym oznacza, że użytkownicy uczestniczą w wydarzeniu przypominającym pod wieloma względami tradycyjne szkolenie. Zasadniczą różnicą jest to, że nie muszą udawać się do żadnego centrum edukacyjnego, a siadają do komputerów przy swoich biurkach.  

Nauczanie synchroniczne ma formę zajęć grupowych, a jego przebieg jest na bieżąco moderowany przez instruktora. Wykład, ćwiczenia, prezentacje, dyskusje, nawet przerwy na kawę to typowe elementy tego typu szkoleń. Instruktor musi dysponować odpowiednim zestawem narzędzi, by kontrolować przebieg kursu, zadawać uczestnikom pytania, udzielać im głosu oraz monitorować, kto w danej chwili uczestniczy aktywnie w zajęciach. rzeczywistym. 

Edukacja szkolna może skorzystać z możliwości jakie daje e-learning. Wiele rozwiązań pochodzących z tej formy kształcenia może z powodzeniem wspomagać tradycyjne lekcje szkolne. Powstanie wtedy coś w rodzaju kształcenia hybrydowego, które skupia w sobie zalety nauczania tradycyjnego i e-learningu. Takie połączenie pozwoli zminimalizować niektóre wady edukacji szkolnej. Przykładem może być problemem związany z brakiem wyrównanego poziomu wiedzy w grupie. W związku z czym nauczyciel zazwyczaj ukierunkowuje się na tzw. przeciętego ucznia. Tracą na tym jednostki poniżej średniej (nie są w stanie nadążyć za materiałem) i powyżej średniej (nudzą się na lekcji, nie wykorzystują swoich możliwości itd.). Innym problemem, w rozwiązaniu którego może pomóc e-learning jest brak czasu na to, by w trakcie lekcji zarówno przekazać niezbędną wiedzę jak i wykorzystać ją do wykonywania różnorodnych zadań oraz należycie utrwalić. W związku z tym lekcje wykorzystywane są głównie do przekazu wiedzy, a kształtowanie umiejętności, powtarzanie i utrwalanie spychane jest na pracę własną ucznia. Takich problemów można wymienić jeszcze więcej. Wszystkie mają jedną wspólną cechę – trudno je rozwiązać w ramach tradycyjnego modelu lekcji. Stąd też zasadne wydaje się sięgnięcie do wspomagania e-learningowego.